ชีวิต....

ชีวิตไม่ได้เริ่มต้น ที่อายุเท่าไหร่ แต่เริ่มต้นตอน........ คิดได้เมื่อไหร่

....การดำเนินชีวิตไม่ได้ขึ้นอยู่กับวันดีๆ.... แต่.... เราจะดำเนินชีวิตอยู่ได้อย่างไรในวันที่ร้ายๆ... ต่างหากล่ะ

คำพูดเพียงคำเดียว.....ก็สามารถฆ่าคนได้

ประโยคบางประโยค...ก็สามารถทำลายองค์กรทั้งองค์กรได้

สำนวนแค่สำนวนเดียว...ก็ยังมีพลังล่มสลายชาติทั้งชาติได้

ทุกๆหนึ่งคำ.....ก็ย่อมทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงได้....

ทุกๆหนี่งใจความ...ก็อาจสร้างความทรมานอย่างใหญ่หลวง...

ทุกๆประโยครวมกัน...ก็ยิ่งเป็นภัยมหันต์ทั่วทั้งปฐพี

ทุกๆวลีที่เอ่ยออกมา ก็ควรจะคิดตรึกตรองเสียก่อน...ก่อนที่ทุกอย่างจะสายเกินไป

รากฐานของความเป็นมนุษย์....คือต้องการคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้นกันทั้งนั้น

หลายคนมีฝัน...แต่ กลัว ไม่กล้าพอที่จะทำให้เป็นจริงได้เพราะดูถูกตัวเองไม่มีศักยภาพพอ

หลายคนไม่เคยคิดว่าจะมีฝัน...เพราะ มันเป็นแค่เรื่องเหลวไหล ไกลเกินกว่าตัวเองจะไปได้ถึง จึงไม่กล้าแม้แต่จะฝันถึงความต้องการของตัวเอง

แต่ก็ยังมีอีกหลายคน...พยายามค้นหาโอกาสของตัวเองเพื่อที่จะทำให้ฝันนั้นเป็นจริงให้ได้ มันจึงมีความแตกต่างระหว่างกลุ่มคนเหล่านี้

........เชื่อมั้ย....ในความมืดมิด ก็มักจะมีแสงแห่งทางออกเสมอๆแม้ว่ามันจะเป็นแสงที่ริบหรี่ๆก็ตาม

ตลอดระยะทางของการเดินทางมาชั่วชีวิต...ได้ค้นพบสิ่งที่ต้องการ สิ่งที่ใฝ่ฝัน สิ่งที่เรียกว่า ความฝันของตัวเอง บ้างรึปล่าว

.....อย่าหยุดที่จะตามล่าหาฝันของตัวเอง

.....อย่าถอยที่จะค้นหาสิ่งที่ต้องการ

.....อย่าเกียจคร้านที่จะมุ่งมั่นค้นหา

เพราะชีวิตไม่ได้เกิดมาเพื่อสร้างฝันแต่ให้คนอื่น ชีวิตจะมีคุนค่ามากที่สุดคือสร้างทุกอย่างด้วยมือเราและเป็นของเราเพื่อตัวเรา

ในขณะที่ท้อแท้และสิ้นหวัง ในขณะที่อ่อนล้าและหมดแรง ในขณะที่ชีวิตต้องเจอกับวิกฤตกราณ์ต่างๆนานา สิ่งที่จะต้องใช้เป็นพลังต่อสู้มากที่สุดคือ การสร้างแรงบันดาลใจให้กับตัวเองให้ได้ มันคือหนทางออก ที่จะทำให้มีชีวิตได้ก้าวเดินต่อไป....

การเสาะแสวงหาต่างหาก...คือคุนค่าของชีวิตอย่างแท้จริง...ไม่มีความรอบรู้ใดที่จะยั่งยืนเท่ากับการเรียนรู้อย่างต่อเนื่อง...

ต่อไป